Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Το δικαίωμα της πολλαπλής επιλογής

Με κατηγόρησε κάποτε κάποιος ότι δεν είμαι "κατασταλαγμένη", στις μουσικές, στις λογοτεχνικές και γενικά στις απόψεις μου.

Στην αρχή μου φάνηκε σαν ύβρυς στο πρόσωπό μου...μετά σκέφτηκα μήπως θα έπρεπε να νιώσω ενοχές...και μετά απλά σκέφτηκα...

Δεν έχω καμία πρόθεση να "κατασταλάξω". Όσοι επιλέγουν ένα είδος μουσικής, έναν τρόπο έκφρασης, έναν τρόπο διασκέδασης, αποδέχονται απλά τον μονοδιάστατο χαρακτήρα της ύπαρξής τους. Αποδέχονται τη δυσκολία στην αλλαγή, αποδέχονται την ήττα τους μπροστά στη πρόκληση του διαφορετικού. 

Αυτό το διαφορετικό όμως είναι που διευρύνει τους ορίζοντές μας, αυτό το διαφορετικό όταν το αγκαλιάσουμε και δεν το χλευάσουμε πριν καν το γνωρίσουμε, θα εμπλουτίσει την ψυχή μας, θα μας δώσει άλλη μία οπτική γωνία να βλέπουμε τα πράγματα, να υιοθετούμε ή να απορρίπτουμε με πιο σωστό κριτήριο...

Με άλλα λόγια, διευρύνοντας τους ορίζοντες, εμπλουτίζοντας τη ματιά μας, επαναπροσδιορίζουμε τους εαυτούς μας - πράγμα απαραίτητο για να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις της εποχής μας - που πια αλλάζει με ταχύτητα φωτός - αλλά και κάθε ηλικίας.

Και το σπουδαιότερο από όλα, θα κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι...δεν υπάρχει μοναχά μία αλήθεια! 

2 σχόλια:

kanivallos είπε...

Ο τρόπος που κάποιος σκέφτεται, αισθάνεται & ενεργεί δεν μπαίνει σε καλούπι.
Η ίδια η ζωή μας είναι πολυδιάστατη και αναλόγως εμπειριών, παθημάτων και λαθών, αναθεωρούμε ή τροποποιούμε σκέψεις, ιδέες, συμπεριφορές ακόμη και αντιλήψεις.
Η ζωή δεν είναι στάσιμη, τρέχει, πολύ καλύτερα μάλιστα από εμάς και όποιος την περιμένει στη γωνία απλώς χάνει το χρόνο του (και τη ζωή του)

Alex είπε...

"δεν υπάρχει μοναχά μία αλήθεια"
κρατώ αυτό διότι είναι περισσότερο αληθινό απ'ότι θέλουμε να πιστεύουμε !