Ο ερχομός των Χριστουγέννων Περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της πόλης, ανεβοκατεβαίνοντας σε μέσα μαζικής μεταφοράς, κοιτάζοντας τους ανθρώπους στα μάτια, στα χέρια και παρατηρώντας την έκφρασή τους τη σημερινή μέρα, μπορεί να αλλάξει τη ματιά σου που βλέπεις τα πράγματα…
Παραμονή Χριστουγέννων και για όλους η σημερινή μέρα κάτι σηματοδοτεί… για τους θρησκόληπτους την έλευση της ελπίδας στη γη…για τους κυνικούς μία δύο μέρες καθισιό και ραχάτι…για όσους έχουν οικογένεια μέρες και ώρες που θα περάσουν με τους αγαπημένους τους…για τους στρατευμένους δύο μέρες άδεια – αν είναι τυχεροί και δεν έχουν φάει καμία «καμπάνα»…για τους γιατρούς εφημερίες…για τα γκαρσόνια κούραση…και ούτω καθεξής… Όλες τις προηγούμενες μέρες, οι άνθρωποι κινούνται σε φρενήρεις ρυθμούς…τρέχουν να προλάβουν και δεν προλαβαίνουν, τίποτα δεν είναι στη θέση του και τίποτα δεν γίνεται σωστά…κι όμως…αρκεί να φτάσει η παραμονή των Χριστουγέννων…
Σήμερα η διάθεση των ανθρώπων αλλάζει…γίνεται ανάλαφρη, ζωηρή, οι ευχές και τα κάλαντα που αλλάζουν από στόμα σε στόμα γίνονται ποτάμι και παρασέρνουν στο διάβα τους κάθε άρνηση και κακία…Χαμόγελα ανθίζουν στα στόματα, οι πόρτες ανοίγουν στα παιδιά που αγόγγυστα ανεβαίνουν σκαλιά κρατώντας στα χέρια τους τα τρίγωνα που τόνο θα τους δώσουν για να τραγουδήσουν τα κάλαντα…κα οι πόρτες ανοίγουν και οι άνθρωποι παίρνουν το χαρμόσυνο μήνυμα των παιδιών…
Περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της πόλης, περπατώντας σε γειτονιές και δρόμους οικείους, που σήμερα είναι στολισμένοι – σαν να έχουν «βάλει τα καλά τους» - αναθαρρώ και αισιοδοξώ. Από τα μπαλκόνια χιλιάδες φωτάκια κρέμονται σαν ώριμα τσαμπιά σταφύλια, και οι βιτρίνες στολισμένες και γιορτινές φέρνουν στο νου μου αλλοτινές εποχές, σε χρόνια περασμένα που παιδί και εγώ λαχταρούσα τα καλούδια που έκρυβαν πίσω τους… Και δέντρα και φωτάκια και μπαλόνια και κούκλες και αυτοκινητάκια και Lego και playmobil σπαρμένα στο πάτωμα, θησαυροί που καλά κρυμμένους τους κρατούσαν για μένα μέχρι τη σημερινή μέρα…
Στα καφέ οι άνθρωποι συζητούν δυνατά…πίνουν, φωνάζουν, γελούν τραγουδούν, στα κεφάλια τους σκουφιά Αι – Βασιλιάτικα… όμως αυτό που φωτίζει περισσότερο είναι τα πρόσωπά τους…Μυρωδιές από κρασιά, κρεμμυδόσουπα, πούρα, τυράκια που λιώνουν σαν τα αναμμένα στα μανουάλια κεριά, σκορπούν μία ζεστασιά που όμοιά της μόνο στην αγκαλιά των αγαπημένων σου μπορείς να βρεις…ζεστές ματιές, ζεστές αγκαλιές…θαλπωρή και αγαλλίαση…μουσικές λογιών – λογιών που το νου σου ταξιδεύουν ή τα πόδια σου γυρεύουν για να τα κάνουν να κινηθούν στους ρυθμούς τους…όπως και να έχει και αυτές γιορτινές ακούγονται, σαν τα καμπανάκια από το έλκηθρο του Αϊ Βασίλη! Φίλοι αγαπημένοι να σου εύχονται, από καρδιάς, αλλά και ξένοι που ποτέ πριν δεν γνώριζες να χαμογελούν και να συναινούν με τη χαρά σου.
Φίλοι αγαπημένοι που αγγίζουν τα χέρια σου και ακουμπούν την καρδιά σου, που ξέρεις ότι όσο μακριά και αν βρίσκονται πάντα κοντά σου είναι… Όλους τους βλέπεις αλλιώτικα σήμερα…όλοι φαίνονται διαφορετικοί…η αγάπη ανοίγει τις καρδιές μας και γεμίζει τη σκέψη μας με φως και αισιοδοξία.
Ουτοπικό να θέλουμε να κρατήσει, ικανοποίηση και πληρότητα να το ζούμε έστω και για μία μέρα…αυτή της Παραμονής των Χριστουγέννων…
